Η "μικρή Βουλή" της Πάτρας που φιλοξένησε ένα μεγάλο κομμάτι ιστορίας- ΦΩΤΟ

Το ζαχαροπλαστείο «Ολύμπια», δίπλα στο Πάνθεον της λεωφόρου Γούναρη στην Πάτρα αποτελούσε ένα από τα μακροβιότερα και ιστορικότερα ζαχαροπλαστεία της χώρας.

Το κατάστημα ανοίγει το 1923, ο Ανδρέας Λαμπρόπουλος, έχοντας κερδίσει ένα λαχείο. Αρχικά ο χώρος ήταν καπναποθήκη και χρειάστηκε πολύ δουλειά για να μετατραπεί σε ζαχαροπλαστείο που παρέμενε στο ίδιο σημείο αποτελώντας σημείο αναφοράς για τη χώρα επί 60 χρόνια.

Μεγάλοι καθρέφτες, μεγάλοι καναπέδες, τραπέζια με λευκά μάρμαρα.

Την δεκαετία του '60, υπήρχε μικρή σχετικά ποικιλία γλυκών, που ήσαν όμως, φτιαγμένα με αγνά υλικά. Πάστες, εκτός από τα κώκ, υπήρχαν σοκολατίνες, αμυγδάλου, νουγκατίνες, ιντιέν και σφολιάτες. Αργότερα, εμφανίστηκε η πάστα σεράνο...

Το ζαχαροπλαστείο, γνωστό και ως «μικρή Βουλή», ήταν στέκι των πολιτικών και πολιτικολογούντων της πόλης στις δεκαετίες 50 και 60, ενώ τις εσπερινός ώρες στέκι των κυριών με παιδιά η χωρίς, για παγωτό νες καφέ ή ice cream soda!

Ιδρυτής του ζαχαροπλαστείου ο Ανδρέας Λαμπρόπουλος, προσωπικός φίλος του Λευτέρη και του Σοφοκλή Βενιζέλου.

φωτο Κώστας Λαμπρόπουλος

Οι κληρονόμοι, τα’ ανίψια του Κώστας και Μίμης Λαμπρόπουλος θυμούνται:

«Ο μπαρμπα- Ανδρέας , έτσι τον ήξεραν όλοι, γεννήθηκε στην Ηλεία αλλά τη ζωή του την έζησε βασικά στην Πάτρα όπου και δημιούργησε τα «Ολύμπια». Το μαγαζί αυτό ήταν καπναποθήκη και χρειάστηκε αρκετή δουλειά για να μετατραπεί σε ζαχαροπλαστείο. Κάποτε πέρναγε και το τραμ απ’ έξω κι ήτανε πιο γραφικά. Πέρασε λοιπόν κι ο Λευτέρης ο Βενιζέλος από εδώ κι από τότε ο Λαμπρόπουλος έγινε οπαδός του. Στο κίνημα του ’35 ο Λαμπρόπουλος υποστήριξε φυσικά τον Βενιζέλο και δε γλίτωσε τη σύλληψη. Το ίδιο έγινε και στην κατοχή.

Γούναρης, Μιχαλόπουλος, Πλαστήρας, Βενιζέλοι, Παπανδρέου, Μαύρος, όλοι οι πολιτικοί εκεί σύχναζαν όποτε επισκέπτονταν την Πάτρα. Όσο για τους ντόπιους όλοι πήγαιναν στα Ολύμπια.

*(Τα ΝΕΑ 11-5-84 –Γιάννης Διακογιάννης)

Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ Φωτο Κώστας Λαμπρόπουλος

Μέχρι το 1984 που έκλεισε ήταν τόπος συνάντησης βουλευτών, δικηγόρων, δικαστικών, φοιτητών και τα απογεύματα πολλών γυναικών της Πάτρας με τα παιδιά τους…

Στην ουσία τα Ολύμπια δεν έκλεισαν ποτέ. Μεταφέρθηκαν στην οδό Τριών Ναυάρχων όπου συνεχίστηκε η μακρόχρονη ιστορία τους…

φωτογραφία: Αλέκα Κουβεριανού-Λαμπροπούλου

*Πληροφοριακά στοιχεία-φωτο: Γιώτα Κοντογεωργοπούλου, "Ιστορίες εστίασης στην Πάτρα του 20ου αιώνα" εκδ."ΤΟ ΔΟΝΤΙ" - Πάτρα 2017

«Σε ηλικία μόλις 14 ετών, επιστρέφοντας από το Γαλλικό Ινστιτούτο προς το σπίτι μαζί με μία συμμαθήτριά μου, περνούσαμε συχνά από τα"Ολύμπια".

Μπαίναμε μέσα, χαιρετούσαμε τον γελαστό και ευγενέστατο κ. Λαμπρόπουλο,(γνώριζε τους γονείς μας),που φορούσε πάντα παπιγιόν, καθόμαστε στους καναπέδες και παραγγέλναμε στο γκαρσόνι (που επίσης φορούσε παπιγιόν), δύο πάστες σοκολατίνες...

Πληρώναμε συνολικά, 5 δραχμές...

Σκέπτομαι ότι μπαίναμε μέσα στα "Ολύμπια", που ήταν κατάμεστα από κόσμο,με μία...άνεση και με μία... φυσικότητα, σαν να ήμασταν μεγάλες !!

Με την ίδια... άνεση και φυσικότητα αποδέχονταν την παρουσία μας όμως, και οι υπόλοιποι θαμώνες...

Προχωρημένες καταστάσεις, για την δεκαετία του '60...»

*(στοιχεία από την ανάρτηση της Αλεξάνδρας Καραβοστάση στη σελίδα Πάτρα η πόλη της καρδιάς μας)