Η περιπέτειά τους όπως την εξιστορεί ο γιός τους
Πάντα υπάρχουν τα πιο δύσκολα από αυτά που περνάμε εμείς. Γιατί ασφαλώς είναι πιο δύσκολο, μέσα σε ένα σπίτι αντί ενός, να παλεύουν δύο με τον καρκίνο. Και ο, και η η σύζυγος. Όπως στην περίπτωση μιας οικογένειας, από την Πάτρα. Ευχαριστώ πολύ για την εξιστόρηση της εμπειρίας, που νομίζω θα δώσει δύναμη σε πολλούς από εμάς.
Διαβάστε την, όπως μάς την εξιστορεί ο γιός της οικογένειας και φροντιστής των γονιών του, κ. Σωτήρης. Η σημερινή ανάρτηση στο Ημερολόγιο, αφορά στη δική τους περιπέτεια, πολύ πιο δύσκολη από τη δική μου. Αυτή η στήλη «Ζώντας με τον καρκίνο» αυτό το Ημερολόγιο, θα το επαναλάβω, δεν είναι δικά μου, είναι δικά μας. Είναι όλων όσοι δίνουμε τη μάχη με τον καρκίνο, είτε ως ασθενείς, είτε ως φροντιστές ή συμπαραστάτες των ασθενών.
Είμαι ο Σωτήρης από την Πάτρα.
Διαβάζοντας το Ημερολόγιο σας μπορώ να σάς πω ότι έχω ταυτιστεί και βιώσει αν όχι όλα, τα περισσότερα από αυτά που αναφέρετε.
Θα σας γράψω κι εγώ λοιπόν την εμπειρία μου με δύο γονείς καρκινοπαθείς..
Όλα ξεκίνησαν με τον μπαμπά πριν 2 χρόνια. Γιώργος ο μπαμπάς 60 ετών τώρα, μανιώδης καπνιστής από μικρός και ναυτικός, συνταξιούχος πλέον.
Όλα λοιπόν ξεκίνησαν με έναν επίμονο και έντονο βήχα, δεν το αφήσαμε έτσι και μετά από γκρίνια της μαμάς που είναι πολύ τυπική με αυτά τσεκ απ, εξετάσεις κλ.π.) ξεκίνησαν οι επισκέψεις σε γιατρούς.
Δυστυχώς κανένας δεν έδειξε την απαιτούμενη προσοχή και ένα χρόνο μας κάνανε μπαλάκι από γιατρό σε γιατρό. Διαγνώσεις για φάρυγγα, αδένα του σαλιού και κορτιζονούχα σιρόπια, αντιβιώσεις μέχρι και κατσαρόλες με ευκάλυπτο για εισπνοές. Φάγαμε σχεδόν ένα χρόνο χωρίς καμιά βελτίωση μέχρι που άρχισε η αιμόπτυση, αλλά και εκεί ο τότε γιατρός είπε « τέλεια, έσπασε η φλεγμονή από το σιρόπι και για αυτό έγινε αυτό».
Δεν μας έπεισε και είχαν ήδη αρχίσει να μας ζώνουν τα φίδια, ώσπου ένας φίλος του μπαμπά μας σύστησε τον κύριο Καρκούλια, εξαίρετος άνθρωπος και γιατρός. Κατάλαβε από την αρχή ότι κάτι δεν πάει καλά και έβλεπε από την ακτινογραφία θώρακος ότι όντως κάτι δεν πάει καλά.
Ακολούθησαν αξονικές, μαγνητικές και βρογχοσκόπηση για να πάρει δείγμα για βιοψία. Καρκίνος πνεύμονα και λεμφαδένες στο στάδιο 3, κάτι σαν αυτό που έχετε κι εσείς.
Με τον κύριο Καρκούλια αρχίσαμε να κερδίζουμε αρκετό από τον χαμένο χρόνο που είχαμε χάσει με τους υπολοίπους γιατρούς. Γρήγορα αποτελέσματα βιοψίας άμεσα ραντεβού με ογκολόγο, τον κύριο Κούτρα και άμεσα επίσκεψη με τον κύριο Δουγένη στην Αθήνα, στο Αττικόν. «Αυτό που πρέπει να κάνουμε» είπε «είναι stage down, να πάμε στο stage 2 για να μπορέσει να χειρουργηθεί». Οπότε ξεκινάμε με χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες.
Έτσι κι έγινε, ξεκινήσαμε άμεσα στο Ρίο. Από αρχές Γενάρη που μάθαμε για τον καρκίνο έχουμε φτάσει τέλος Ιουνίου, 26 συγκεκριμένα, στα γενέθλιά μου, είναι η μέρα που χειρουργείται ο μπαμπάς στην Αθήνα από τον κύριο Δουγένη. Τα αποτελέσματα από τις θεραπείες ήταν εκπληκτικά όπως μας είπε ο κ. Δουγένης και σε καμιά περίπτωση δεν τα περίμενε τόσο καλά κι αυτός. Χαρακτηριστικά μας είπε «αυτές τις εικόνες σπάνια τις βλέπουμε».
Το χειρουργείο έγινε, ευτυχώς πήγαν όλα καλά, αφαίρεσαν τον έναν πνεύμονα και κάποιους λεμφαδένες. Ο μπαμπάς ανάρρωσε πολύ γρηγορά και οι εξετάσεις και το pet scan βγήκαν πολύ καλά. Ο κύριος Κούτρας τον έβαλε να κάνει κάποιες μοριακές εξετάσεις στην Αθήνα για να είμαστε καλυμμένοι σε περίπτωση μετάστασης η υποτροπίασης. Και εκεί, μας είπε, τα αποτελέσματα ήταν καλά και ότι τον καλύπτει ένα χάπι σε περίπτωση που γίνει κάτι στην πορεία.
Του συνέστησε να κάνει έναν κύκλο ακόμα με θεραπείες μετά το χειρουργείο για να είμαστε 100% σίγουροι, όπως και έκανε.
Η αλήθεια είναι ότι όσο χαλαρά συμπτώματα είχες στις πρώτες θεραπείες πριν το χειρουργείο τόσο έντονα είχε στις δεύτερες. Παρόλα αυτά οι επόμενες εξετάσεις και pet scan ήταν πολύ καλά, ούτε ο ίδιος ο γιατρός δεν τα περίμενε τόσο καλά όπως μας είπε.
Δυστυχώς η χαρά μας δεν κράτησε πολύ δεν προλάβαμε να πούμε νικήσαμε, έστω για τώρα.
Και τώρα καρκίνος στη μητέρα
Κάποιες ενοχλήσεις στα νεφρά τις μαμάς από κολικούς την οδήγησαν σε ένα σωρό από εξετάσεις και εκεί ο κύριος Καρατζάς κάνοντάς της υπέρηχους, κάτι είδε στις ωοθήκες.
Εν συνεχεία, τη σειρά την φαντάζεστε: αξονικές, μαγνητικές, καρκινικούς δείκτες κ.λπ.
Οι γιατροί απόρησαν καθώς δεν είχε κανένα σύμπτωμα ασκίτη, πόνους πρησμένη κοιλιά, ή κάτι άλλο. Ο γυναικολόγος το ίδιο. «Πότε προλάβαν και έγιναν όλα αυτά αφού σε είχα δει πρόσφατα» την ρώτησε. Εδώ ευτυχώς κινηθήκαμε πολύ γρηγορά και βρήκαμε τον κύριο Ανδρουτσόπουλο και 19 Μαρτίου χειρουργήθηκε στο Ρίο εν μέσω καραντίνας, περιορισμών κ.λπ. λόγω κορωνοϊού.
Η μαμά ξέχασα να σας αναφέρω, Κλεάνθη, 58 χρονών και διαβάζει και αυτή κάθε μέρα το Ημερολόγιο σας. Δύσκολο και βαρύ χειρουργείο. Και εδώ στάδιο 3 καρκίνος στις ωοθήκες και δυστυχώς είχε φύγει και σε λεμφαδένες.
Δεν θα ξεχάσω τις ώρες έξω από το χειρουργείο και του μπαμπά και της μαμάς. Στην μαμά λόγω της κατάστασης το βίωσα πιο έντονα και μόνος μου. Βγαίνοντας ο κύριος Ανδρουτσόπουλος από το χειρουργείο τον βλέπω απογοητευμένο και ίσως και λίγο θυμωμένο. Με κάλεσε στο γραφείο του. «Έχει καταφέρει και της έχει κάνει ζημιά αυτό το πράγμα, είναι άγριο και επιθετικό» μου είπε.
Μού κόπηκαν τα πόδια...
«Έφτασα αρκετά ψηλά στην κοιλιά και ευτυχώς η κοιλιά είναι καθαρή αλλά οι λεμφαδένες είναι με ζημιά και δύο φορές άνοιξαν τα αγγεία. Αν προσπαθούσα και τρίτη φορά να επέμβω για να τους καθαρίσω θα είχαμε ένα καθαρό πτώμα» μου είπε.
«Πήγε και ήρθε δύο φορές μέσα στο χειρουργείο» ήταν τα λόγια του.Μου είπε και αλλά διάφορα για το τι πρόκειται να γίνει από δω και πέρα και πως πρέπει να κινηθούμε. Αυτό που κράτησα και μου έδωσε δύναμη ήταν η ατάκα του όταν τον ρώτησα κάτι για τα νεφρά της και μου λέει «μην σε ανησυχεί αυτό, η νταλίκα που έρχεται κατά πάνω μας είναι ο καρκίνος».
- «Θα την σταματήσουμε;» τον ρωτάω
- «Έχουμε τραβήξει χειρόφρενο και μετά θα την διαλύσουμε» μου λέει...
Δέκα μέρες περάσαμε στο Ρίο. Οι πρώτες πολύ δύσκολες και επίπονες. Μέρα με τη μέρα η κατάσταση της και η εικόνα της βελτιωνόταν. Είχε κάνει το πιο δύσκολο και βαρύ χειρουργείο μέσα στον θάλαμο και φαινόταν καλυτέρα από όλες τις άλλες κυρίες...
Ψυχολογικά η μαμά, όπως κι εγώ, πολλά σκαμπανεβάσματα, μπροστά της χαμογελαστός να της λέω ότι όλα θα πάνε καλά, αλλά υπήρχαν στιγμές που και οι δυο λυγίζαμε. Τα ίδια και χειροτέρα ο πατέρας μου... Νομίζω πιο πολύ στεναχωρήθηκε για την μητέρα μου πάρα για αυτόν. Μόνος του στο σπίτι, χωρίς να μπορεί να την δει. Δεν τους είχα πει όλη την αλήθεια ούτε στον πάτερα μου, ούτε στη μητέρα μου. Αυτά που έπρεπε να ξέρουν και τα υπόλοιπα σταδιακά από τον γιατρό της.
Οι δέκα μέρες πέρασαν. Γυρίσαμε σπίτι με οδηγίες για φαγητό, αρκετά φάρμακα και ενέσεις. Το χειρότερο για την μάνα μου ήταν ότι για πολλούς μήνες δεν θα μπορεί να σηκώσει καθόλου βάρος που αυτόματα σημαίνει ότι δεν θα μπορεί να πάρει αγκαλιά την κόρη μου την πρώτη και μοναδική εγγόνα της 18 μηνών, την Δωροθέα.. Τής έπεσε βαρύ όπως κι αυτό για τις χημειοθεραπείες που τις είπαν ότι θα κάνει και ότι θα της πέσουν τα μαλλιά...
Ένα μηνά μετά το χειρουργείο θα έπρεπε πάλι εξετάσεις, επίσκεψη στον κύριο Κούτρα, αποτελέσματα βιοψίας κ.λπ.
Όντως οι βιοψίες και οι εξετάσεις δεν μας έδειξαν κάτι νέο ή κάτι παραπάνω από αυτά που ξέραμε.
Αυτό που κράτησα είναι ότι ο κύριος Κούτρας μας είπε ότι είναι σχεδόν σίγουρος, κατά 80%, ότι θα πάμε καλά με τις θεραπείες και μετά θα κάνει και το avastin σαν συντήρηση για ένα χρόνο το οποίο δεν έχει συμπτώματα και παρενέργειες χημειοθεραπείας.
Φτάσαμε Τρίτη 28 Απρίλη, η μαμά έχει μάθει όλα τα κατατόπια και γραφεία λόγω του μπαμπά και με καθοδηγεί τι πρέπει να κάνω. Είχαμε ραντεβού στις 9 και θα μας έπαιρνε ιστορικό ο κύριος Μακατσώρης. Αντί για 9 περάσαμε 12.45 με κίνδυνο να μην ξέρουμε αν θα προλάβουμε να ολοκληρώσουμε την πρώτη θεραπεία. Αρκετά τα φάρμακα αλλά τελειώσαμε γύρω στις 5.
Η πρώτη μέρα κύλισε πολύ ήσυχα από πόνους, εμέτους κ.λπ. μέχρι το επόμενο βράδυ που αρχίσαν φρικτοί πόνοι στα πόδια. Πρώτη φορά είδα την μάνα μου να πονάει τόσο πολύ και να κλαίει.
Προσπάθησε με λοναρίντ και ντεπόν αλλά δεν έκαναν κάτι. Μίλησε με τον γιατρό της και τις είπε ότι είναι παρενέργειες που κρατάνε 48 με 72 ώρες. Δοκίμασε το μεσουλίντ και κάπως την πάλεψε. Εκεί που είπαμε πέρασαν τα δύσκολα, εμφανίζονται δέκατα και πυρετός. Το ντεπόν έριχνε για λίγο τον πυρετό αλλά μετά από λίγες ώρες πάλι εκεί.
Μέσα σε αυτό, έντονη τριχόπτωση και τα μαλλιά της από προχτές είναι παρελθόν. Είχαμε προετοιμαστεί αλλά όταν έρχεται η στιγμή λυγίζεις. Έκανε τις εξετάσεις που είναι καλές σχετικά και αύριο, 18 Μαϊου, πάμε για την δεύτερη...
Δυστυχώς δεν καταφέραμε να κάνουμε την δεύτερη χημειοθεραπεία. Με ανεβασμένη κρεατινίνη την παρέπεμψαν σε εξετάσεις για τα νεφρά και καλώς εχόντων των πραγμάτων θα την κάνουμε μία βδομάδα μετά
Αυτή είναι η μέχρι τώρα εμπειρία μου και ελπίζω να έχουμε εξίσου καλά αποτελέσματα και με την μαμά, όπως και με τον μπαμπά.
Περιμένω τον Ιούνιο που είναι να κάνει, στη μέση της θεραπείας, εξετάσεις η μαμά για να δούμε πως δουλεύουν τα φάρμακα και επαναληπτικές ο μπαμπάς.
Ελπίζω σε καλά νέα και για τους δυο και ολόψυχα σας εύχομαι να το ξεπεράσετε γρήγορα κι εσείς!
Απάντηση: να ευχηθώ ολόψυχα περαστικά και στην κυρία Κλεάνθη και να είναι πάντα γερός και ο κύριος Γιώργος. Νάσος Νασόπουλος
Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΗΜΕΡΕΣ 337η -343η: Οι δικοί μου άνθρωποι που χτυπήθηκαν από καρκίνο
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr