Επιτέλους σπίτι, μετά από 10 ημέρες στο νοσοκομείο!

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2020, απόγευμα προς βράδυ, φτάσαμε σπίτι. Πήραμε εξιτήριο. Με κούραση, με εξάντληση, αλλά εμφανώς έχοντας πάρει ανάστροφη πορεία, βρισκόμαστε πλέον σπίτι. Για να συνεχίσουμε τη νοσηλεία εδώ. Γιατί υπάρχει μια παρεξηγημένη αντίληψη, ότι παίρνοντας το εξιτήριο αρχίζουν τα πανηγύρια, επήλθε η θεραπεία. Μπαίνεις στον προθάλαμο της θεραπείας, της πλήρους θεραπείας.

Ασφαλώς είναι καθοριστικό βήμα, αλλά δεν είναι το μοναδικό. Και οι ίδιοι οι γιατροί θέλουν να βρίσκεσαι όσο γρηγορότερα γίνεται σε περιβάλλον σπιτιού. Καταρχήν στο χώρο σου νιώθεις ψυχολογικά καλύτερα.

Δεύτερον, αποφεύγεις τον κίνδυνο να «αρπάξεις» καμμιά ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, που μπορεί να σε ταλαιπωρήσει ακόμα περισσότερο.

Σπίτι, λοιπόν, σπίτι από την Τρίτη το βράδυ. Έχοντας περάσει έναν εφιάλτη. Αυτή τη φορά ήταν που με πήραν από το χέρι η Παθολόγος-Ενταντικολόγος, και φίλη από τα νεανικά χρόνια, Αγγελική Τσιντώνη με τους συνεργάτες της και από την περασμένη Παρασκευή,  η Προϊσταμένη της Νεφρολογικής Βασιλική Σιδηρά και οι νοσηλεύτριες του Τμήματός της, για να με βγάλουν από τη δύσκολη κατάσταση. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες και όλους για την ανθρωπιά τους.

Τελικά, όσο ψάχνεις εκεί μέσα στα δημόσια νοσοκομεία, ανακαλύπτεις θησαυρούς, βρίσκεις αυτή την κατηγορία εργαζομένων που παλεύουν με όσα έχουν, με όσα τους διαθέτουν, για να κάνουν το καλύτερο. Δεν ψάχνουν για προφάσεις του στυλ «δεν έχω τα μέσα και τις υποδομές». Με ό,τι έχουν παλεύουν. Δεν κοιτάζουν τα ρολόι.  

Τους ξαναβρήκα αυτούς τους ανθρώπους και γεύτηκα την καλοσύνη τους, που χωρίς αυτήν δεν σίγουρος αν σήμερα θα μπορούσα να σας γράφω.

Όμως, νιώθω εξαντλημένος, απλά ήθελα να σας γράψω ότι γύρισα σπίτι και να σας ευχαριστήσω για ακόμα μια φορά για το ενδιαφέρον σας. Τις επόμενες ημέρες, ελπίζω με περισσότερες δυνάμεις, να μπορέσω να γράψω περισσότερα για αυτήν την ταλαιπωρία, όπως έχω υποσχεθεί. Είπαμε ότι η νοσηλεία συνεχίζεται και στο σπίτι και δεν είμαι για πολλά-πολλά κι από εδώ...

Σε αυτό το email [email protected] στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Διαβάστε το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς