Για δύο παραστάσεις στις 24 και 25 Φεβρουαρίου 2024
Στην Πάτρα επιστρέφει η Μαριάννα Τουμασάτου παρουσιάζοντας την παράσταση «Το μπουφάν της Χάρλεϋ ή πάλι καλά» του Βασίλη Κατσικονούρη, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Σταύρου.
Μια γυναίκα, νύχτα, έξω από το κουβούκλιο του φρουρού στον Άγνωστο Στρατιώτη, στην Πλατεία του Συντάγματος. Μιλάει στον εύζωνα γιό της που φυλάει σκοπιά στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη. Απέναντι της αυτός, θέλει δε θέλει θα την ακούσει, παλιά όταν του μιλούσε η μάνα του έφευγε, τώρα είναι ανυπεράσπιστος μπροστά της. Μια Ελληνίδα μάνα, γνώριμη και συγκινητική και μια νέα γενιά που πάντα θα επαναστατεί και πάντα πρέπει να ακούμε. Ένας μονόλογος -κλαυσίγελος μιας γυναίκας στο μεταίχμιο μεταξύ σκληρότητας και τρυφερότητας, σοφίας και τρέλας, κωμικότητας και τραγικότητας.
Λίγο πριν την παράσταση η Μαριάννα Τουμασάτου μίλησε για την κοινωνία που μεγαλώνουν τα σημερινά παιδιά, για την ειλικρίνεια που επιλέγει και αλλά…
Δεν είναι η πρώτη φορά που έρχεστε στην Πάτρα. Έχετε δεσμούς με την πόλη;
Έχω έρθει πολλές φορές στην Πάτρα με παραστάσεις και πάντα υπάρχει ανταπόκριση, έχω πολλούς συγγενείς στην πόλη. Έχω γνωρίσει τις γειτονιές που έμεναν τα ξαδέλφια μου ενώ μου αρέσει πολύ και ο Αλισσός όπου βρίσκεται το εξοχικό της θείας μου. Πηγαίναμε και καθόμασταν για πολύ καιρό και πάντα μου άρεσε.
Αυτή τη φορά έρχεστε με το «μπουφάν της Χάρλει». Ποιες ήταν οι πρώτες σκέψεις σας όταν διαβάσατε το κείμενο;
Περίμενα αυτό το ρόλο εδώ και πάρα πολλά χρόνια, από την πρώτη φορά που τον είδα να παίζεται από την Άννα Παναγιωτοπούλου. Περίμενα να έρθει η στιγμή που θα τον ερμηνεύσω, ήταν ένα όνειρο ζωής. Είναι ένα συγκλονιστικό κείμενο, συγκλονιστικός ο τρόπος που διηγείται αυτή την ιστορία ο Βασίλης Κατσικονούρης που είναι ο συγγραφέας του έργου.
Επί σκηνής θα σας δούμε ως μία Ελληνίδα μητέρα που μιλάει στο γιο της ο οποίος είναι εύζωνας και δεν μπορεί να ανταποκριθεί ή να απαντήσει σε αυτά που ακούει. Περνώντας τα χρόνια κι επειδή είστε μητέρα, πόσο έχετε καταλάβει την «Ελληνίδα μάνα»;
Νομίζω ότι για να καταλάβεις περισσότερο την ψυχολογία μίας μάνας πρέπει να είσαι μητέρα, έτσι μπορείς να καταλάβεις αυτόν τον περίεργο μηχανισμό. Η Ελληνίδα μάνα είναι πιο παρεμβατική και αυτό είναι κάτι που προσπαθώ να μην το κάνω με παιδί μου, τουλάχιστον συνειδητά. Δεν θεωρώ ωστόσο ότι οι άλλες μητέρες αγαπούν λιγότερο τα παιδιά τους…
Ως μητέρα ποια είναι αυτά που σας ανησυχούν σε σχέση με το μεγάλωμα ενός παιδιού σε μία κοινωνία όπως αυτή που έχει διαμορφωθεί σήμερα; Βλέπουμε και τα παιδιά να αλλάζουν πλέον, να αποκτούν βίαιες συμπεριφορές…
Τα παιδιά αλλάζουν και διαφοροποιούνται με βάση το πώς τα οδηγούμε εμείς. Το τι θα κάνουμε έχει να κάνει με τη ψυχολογία ή τη φιλοσοφία του κάθε γονέα. Τα παιδιά σήμερα μεγαλώνουν με πολύ ίντερνετ το οποίο έχει τα καλά του έχει όμως και τα άσχημά του. Παιχνίδια γεμάτα βία κι άλλα πράγματα οδηγούν σε μία εξοικείωση των παιδιών μαζί της. Αυτό είναι κάτι που με φοβίζει πολύ. Μιλάμε για μία κοινωνία με στόχο να τα οδηγεί εκεί. Δεν ξύπνησαν τα παιδιά του 2024 και είναι μέσα στη βία ξαφνικά. Είναι παιδιά που λόγω της πανδημίας κλείστηκαν μέσα με το ίντερνετ. Έχουμε εξοικειωθεί με το να πνίγονται παιδιά στη θάλασσα προσπαθώντας να βρουν μια καλύτερη μέρα, έχουμε εξοικειωθεί με τους πολέμους. Δεν συζητάμε πλέον τι γίνεται στη Γάζα. Έχουμε γίνει πολλοί σκληροί κι έτσι γίνονται και τα παιδιά μας. Αφού έτσι γινόμαστε εμείς, εκείνα θα γίνουν αλλιώς;
Τη στιγμή που δε συζητάμε πράγματα που θα έπρεπε, σπαταλάμε πολύ χρόνο για να συζητάμε κάποια άλλα πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα;
Ναι, για παράδειγμα συζητήσαμε πολύ για το νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών που θα έπρεπε να είχε ψηφιστεί εδώ και χρόνια. Νομίζω ότι αυτό γίνεται με στόχο να μην ασχολούμαστε με άλλα σημαντικά πράγματα που συμβαίνουν γύρω-γύρω. Πέρασε νομοσχέδιο για σύνταξη στα 72 και τέτοιο «μακελειό» δεν έγινε.
Από όλα αυτά που ακούσατε και είδατε αυτές τις ημέρες με την ψήφιση του νομοσχεδίου, υπάρχει κάτι που σας συγκίνησε λίγο παραπάνω;
Με συγκίνησε ότι τόσοι άνθρωποι που ήθελαν να ζήσουν ελεύθεροι τόσα χρόνια και δεν τους άφηναν, εξέφρασαν ένα συναίσθημα ικανοποίησης. Ξαφνικά πήρε γιγαντιαία μορφή το αυτονόητο. Χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2024 για να έχουμε όλοι οι άνθρωποι ίσα δικαιώματα στο γάμο.
Δεν διστάζετε ποτέ να τοποθετηθείτε για διάφορα θέματα που απασχολούν την επικαιρότητα και την κοινωνία. Υπάρχει στιγμή που σκεφτήκατε ότι θα ήταν καλύτερα να το είχατε αποφύγει;
Οι άλλοι πολλές φορές μου λένε για τις πολιτικές μου πεποιθήσεις και για τις κοινωνικές μου τοποθετήσεις, ότι μπορεί να μου κοστίσουν την καριέρα μου. Ε, αν μου την κοστίσουν η φιλοσοφία μου, η ψυχοσύνθεση μου, είναι σκληρό. Αν το να έχω την καριέρα μου όμως μου κοστίσει την ειλικρίνεια μου, είναι πιο σκληρό. Το να ντρέπομαι τον εαυτό μου είναι πιο δύσκολο.
Αυτή η ειλικρίνεια αισθάνομαι ότι πάντα υπάρχει και στους ρόλους σας…
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Από τον πιο καλό άνθρωπο μέχρι τον μεγαλύτερο εγκληματία. Μπορεί να βρεις κάτι κοινό μεταξύ των δύο ανθρώπων ακόμα κι αν αυτό είναι ο τρόπος που λένε «Σ αγαπώ». Σε όλους τους ρόλους λοιπόν μπορούμε να βρούμε κάτι από εμάς και σε όλους τους ρόλους μπορεί να μη βρούμε και τίποτα. Η ειλικρίνεια υπάρχει γιατί η υποκριτική δεν είναι ψέμα. Είναι η αλήθεια ενός ανθρώπου που συνήθως δεν υπάρχει. Αλλά είναι η αλήθεια του. Οι ηθοποιοί δε λένε ψέματα. Λένε μία άλλη αλήθεια.
Για ποιο πράγμα θα λέγατε ότι είστε περισσότερο περήφανη σε αυτή την μακρόχρονη διαδρομή;
Δεν είπα ψέματα συνειδητά ποτέ ούτε σε εμένα ούτε στους ανθρώπους που βλέπουν τη δουλειά μου.
Έχουν αλλάξει τα κριτήρια με τα οποία κάνετε τις επαγγελματικές σας επιλογές;
Όχι ιδιαίτερα. Πρώτα από όλα είναι το βιοποριστικό κομμάτι. Από εκεί και πέρα είναι οι συνεργάτες, ο ρόλος, η στιγμή. Πολλά πράγματα γίνονται με βάση τη στιγμή. Μπορεί κάποια στιγμή να έχεις την οικονομική δυνατότητα να πεις «όχι» και κάποια άλλη να μην την έχεις. Μπορεί τον έναν χρόνο να έχεις τρεις επιλογές να επιλέξεις το καλύτερο και τον άλλον να μην έχεις επιλογή. Μπορεί επίσης αρχικά να φαίνονται κάπως τα πράγματα και στην πορεία να αποδειχθούν αλλιώς και να είναι αργά.
Πώς λειτουργεί για εσάς η κριτική;
Μου είναι αδιάφορη στο συνειδητό μου κομμάτι. Είναι η γνώμη ενός ανθρώπου, και; Το λέω όχι μόνο για εκείνους που θα κρίνουν αρνητικά τη δουλειά μου αλλά και για εκείνους που θα την κρίνουν θετικά. Είναι μια γνώμη.
Για το μπουφάν της Χάρλει ωστόσο υπάρχουν αρκετές θετικές γνώμες. Που πιστεύετε ότι οφείλετε η επιτυχία;
Το κείμενο είναι σπουδαίο. Είναι και η ματιά του σκηνοθέτη. Δεν το λέω επειδή είναι σύζυγός μου καθώς στη σκηνή συνεργαστήκαμε ως συνεργάτες. Η οπτική του Αλεξάνδρου είναι η ειλικρίνεια των συναισθημάτων και παίρνοντας στα χέρια του ένα κείμενο που έχει την απόλυτη ειλικρίνεια όλων των συναισθημάτων το διαχειρίστηκε με έναν υπέροχο τρόπο. Με καθοδήγησε επίσης με έναν υπέροχο τρόπο και νομίζω ότι έκανα κι εγώ ό,τι καλύτερο μπορούσα. Σίγουρα αισθάνομαι μαγικά επί σκηνής, δεν έχω ξανά νιώσει τέτοια λύτρωση ξανά πάνω στη σκηνή σε όλη μου την καριέρα.
Λίγα λόγια για το έργο
Μια ιδιαίτερα συγκινητικά αφήγηση, μια μοναδική θεατρική εμπειρία που μας θυμίζει ότι κάθε εποχή έχει τις δικές της ανάγκες και οι νέοι θα χρειάζονται πάντα κάποιον να τους στηρίξει για να πετάνε ελεύθεροι προς το μέλλον τους, χωρίς να κινδυνέψουν και να χαθούν.
Ένας μονόλογος – κλαυσίγελος μιας γυναίκας στο μεταίχμιο μεταξύ σκληρότητας και τρυφερότητας, σοφίας και τρέλας, κωμικότητας και τραγικότητας. Μιλάει στον εύζωνα γιό της που φυλάει σκοπιά στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη. Απέναντι της αυτός, θέλει δε θέλει θα την ακούσει, παλιά όταν του μιλούσε η μάνα του έφευγε, τώρα είναι ανυπεράσπιστος μπροστά της.
Ανυπεράσπιστη κι αυτή, μόνο μία ομπρέλα έχει να κρύβεται από κάτω της σαν σε καταφύγιο από την πραγματικότητα. Κι όταν η πραγματικότητα δεν της ταιριάζει η ομπρέλα της τη σώζει πάλι όπως τον ακροβάτη που σχοινοβατεί.
Για να συνεχίζει να ισορροπεί ξανά πάνω στο μεταίχμιο της. Στην οδυνηρή κόψη του «Πάλι καλά», ένα σχοινί πάνω στο οποίο μετεωριζόμαστε όλοι μας και κάθε μέρα. Σε αυτόν το ρόλο ακροβατεί ερμηνευτικά η Μαριάννα Τουμασάτου. Πηγαίνει κι έρχεται στις δύο άκρες του σχοινιού πότε σαν μητέρα, πότε σαν κορίτσι. Γιατί μόνο αν πλησιάσουμε στην απόλυτη και ανιδιοτελή αγάπη, θα μπορέσουμε να ισορροπήσουμε ανάμεσα στη ζωή και σε όσα αυτή μας επιφυλάσσει.
Συντελεστές:
Ερμηνεύει: η Μαριάννα Τουμασάτου
Συγγραφέας: Βασίλης Κατσικονούρης
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Σταύρου
Μουσική: Στέφανος Αδάμης
Σκηνογραφία: Ντέιβιντ Νεγρίν
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Γραφιστική επιμέλεια: Indigo Creative
Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης
Μακιγιάζ: Ιωάννης Μιχαλέλης
Προβολή-Επικοινωνία: Μαρκέλλα Καζαμία, 6946507792
Παραγωγή: Erofili Productions
Πληροφορίες:
Θέατρο Πάνθεον: Δημ. Γούναρη 34 , Πάτρα
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Σάββατο 24 Φεβρουαρίου, 21:15
Κυριακή 25 Φεβρουαρίου, 19:00
Εισιτήρια: Α’ Ζώνη 15€, Β’ Ζώνη 12€
Τηλέφωνο επικοινωνίας/κρατήσεων: 2107012123
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
