Ελεγεία στον επιστήμονα Βασίλη Παστρωμά

Πέρασαν κιόλας σαράντα μέρες από την ημέρα της 25ης Μαΐου που έφυγες από κοντά μας, Βασίλη Παστρωμά. Βάσκανος μοίρα, σου επιφύλασσε να μην χαρείς τον κόπο της σύνταξής σου και να μην προλάβεις το βαφτίσι του εγγονιού σου, που ήθελες να το δεις ντυμένο στα βαφτιστικά του, να βγάλεις μία φωτογραφία μαζί του και μετά να κλείσεις τα μάτια, παραδομένος στο αναπότρεπτο ριζικό.

Γεννημένος το 1953, στη Λυσιμαχία σε εποχή που η Ελλάδα και οι αγροτικοί οικισμοί πάσχιζαν να σταθούν στα πόδια τους, μετά τον αιματηρό Εμφύλιο που έζησαν επί 4 χρόνια κι ενώ μόλις είχαν παρέλθει άλλα 4 χρόνια, με γονείς φτωχούς από το Κρίκελο Ευρυτανίας, εσύ είδες το φως της ζωής σου, που έμελλε στα πρώτα βήματά της να την διαβείς μόνος.

Βρέθηκες στο Αγρίνιο, μόνος να σπουδάζεις στο Γυμνάσιο Αρρένων, όπου με ζήλο και αγάπη για ένα ελπιδοφόρο αύριο, πάσχιζες με όπλο τη μόρφωσή σου, να γίνεις χρήσιμος πολίτης στην κοινωνία.

Ολοκλήρωσες τις σπουδές σου κι από κει, --πάλι μόνος--, ανέβηκες στην Αθήνα, το 1971, όπου γνώρισες την αγαπημένη σου συνάδελφο, ιατρική επισκέπτρια  Λίτσα, αργότερα σύζυγό σου από το 1973, ενώ είχε ξεσπάσει από 1967 το προδοτικό πραξικόπημα των επίορκων συνταγματαρχών.

'Εδωσες εξετάσεις  και εισήλθες το 1971 στο Τμήμα Ιατρικής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με όνειρο να βγεις ένας καλός γιατρός κι Άνθρωπος, που θα προσφέρει στο να απαλύνει τον πόνο των ασθενών.

Δεν επεδίωξες να γίνεις ήρωας, όπως όλοι όσοι προσέφεραν στην πατρίδα, κατά του απολυταρχικού καθεστώτος της περίφημης τριανδρίας , που κατέρρευσε υπό το βάρος των πολιτικών και θρησκευτικών ανομημάτων  της.

Ούτε καν φανταζόσουν το 1967 τι έμελλε να συμβεί  και πως θα το βίωνες. Ως φοιτητής οργανώθηκες στο Σύλλογο Αιτωλοακαρνάνων φοιτητών και μετείχες στη διοίκησή του.

Το 1973 έλαβες μέρος με τους πρωτοπόρους φοιτητές στην κατάληψη της Νομικής, αντιτάχθηκες στην αναγκαστική στράτευση των φοιτητών, που θέλησε να επιβάλλει η χούντα των συνταγματαρχών,  για να διαλύσει το κίνημά σας και στην συνέχεια συμμετείχες στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη  στην Αθήνα.

Δεν κάθισες στα αυγά σου. Δεν έγινες κυρΠαντελής. Ξεπήδησε μέσα από την ψυχή σου η αγανάκτηση για την καταπάτηση των δημοκρατικών ελευθεριών  και μαζί με τα άλλα παιδιά του Πολυτεχνείου, γίνατε παράδειγμα για τις επόμενες γενιές.

Συνελήφθης   στο διαμέρισμά σου, μέσα στη νύχτα, από τα όργανα του δικτατορικού καθεστώτος, εκεί που έκρυβες καμιά δεκαριά άλλους συμφοιτητές σου μέχρι να περάσει η πρώτη μπόρα του στρατιωτικού καθεστώτος. Κρατήθηκες επί μία εβδομάδα, στο κελί, στην Ασφάλεια της Μεσογείων, ανακρίθηκες και βασανίστηκες άγρια, μα στάθηκες όρθιος.

Μέσα από αυτόν τον ορυμαγδό, ριζοσπαστικοποιήθηκες πολιτικά. Πέρασες και εντάχθηκες στο παράνομο αριστερό κίνημα.

Σαν κατέρρευσε το καθεστώς των συνταγματαρχών και εσύ ολοκλήρωσες τις πανεπιστημιακές σπουδές σου, με το πτυχίο της Ιατρικής ειδικεύτηκες σε μεγάλα νοσοκομεία της Αθήνας ως Ακτινοδιαγνώστης κι αφού έλαβες την ειδικότητα, πέρασες στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ρίου, όπου υπηρέτησες από το 1989 μέχρι πρόσφατα, τον Ιανουάριο του 2022,  που εξήλθες στην απομαχία, για να απολαύσεις το ψωμί της συνταξιοδότησής σου. Αλλά δυστυχώς...

Όταν Βασίλη Παστρωμά πέρασες στο Νοσοκομείο Ρίου, ήταν η εποχή που τότε είχε στηθεί το ίδρυμα αυτό κι έβαλες σκοπό της ζωής σου, όπως και όλοι  όσοι βρέθηκαν σε αυτήν την στιγμή, να προσφέρετε τον καλλίτερο εαυτό σας για να αποκτήσει η πόλη ένα Νοσοκομείο, με όνομα άριστο, που θα μιλούσαν για τους γιατρούς του με λόγια θαυμασμού, επιστήμονες απ' όλη την Ευρώπη! Όπως και έγινε.

Συνειδητοποιημένος πολίτης πια, εργαζόμενος στον χώρο της ιατρικής, σε βρίσκουμε συνδικαλιστικό στέλεχος, στον Ιατρικό Σύλλογο Πάτρας με την παράταξη της ανανεωτικής  ριζοσπαστικής Αριστεράς,, την «Ενωτική Συνεργασία Ιατρών».

Ως γιατρός, ως άνθρωπος και ως δάσκαλος, άφησες παρακαταθήκες στους νεώτερους. Όσοι διδάχθηκαν   πλάι σου έχουν να πουν την καλή τους κουβέντα για σένα Βασίλη Παστρωμά:

«Μας δίδαξε ήθος» λένε. Είναι μεγάλη η προσφορά του στην ιατρική εκπαίδευση και του το χρωστάμε» επισημαίνουν.

Κι όπου σε καλούσαν, για να δώσεις λύση  στο πλαίσιο των γνώσεών σου, πήγαινες να προσφέρεις. Αδαπάνως κι αγογγύστως. Προσέφερες την ψυχή και την γνώση σου!

Κι αυτό το έδειχνες με την καθημερινή στάση σου. Ακόμη και απέναντι σε ελάχιστους συναδέλφους που είχαν ενδοιασμούς  για την ακάματη προσφορά σου στη διδαχή.

 Κι απαντούσες: «Άμα εμείς δεν βγάλουμε γιατρούς ικανούς, αύριο που θα γεράσουμε και θα χρειαστούμε βοήθεια, σε τυχούσες ασθένειές μας, εμάς ποιος θα μας φροντίσει;» τους αντέτεινες, σαν να γνώριζες αυτό που σου επιφύλασσε η μοίρα!

Οι ειδικευόμενοι γιατροί, που πέρασαν από τα χέρια σου, θα σε θυμούνται για πάντα, για το χάρισμα της προσφοράς σου.

Βασίλη Πατρωμά, εκτός από ενεργός πολίτης ήσουν και άνθρωπος της προσφοράς, που ποτέ, μα ποτέ δεν χρηματίστηκες.  Υπήρξες καλός οικογενειάρχης, όπου με την γυναίκα σου, Λίτσα, άξια σύντροφο και συμπαραστάτισσά σου, στάθηκε δίπλα σου επί 51 χρόνια  και  αποκτήσατε δύο παιδιά, σήμερα σε ώριμη ηλικία, την Ευτυχία, σπουδασμένη στις ΗΠΑ. που είναι παιδο-οδοντίατρος με ιατρείο στην Πάτρα  και την Αγγελική, με σπουδές στην Γενεύη, που εργάζεται ως νευρο-ακτινολόγος στην Αθήνα.

Το 1989, χρονιά πολιτικών ανακατατάξεων, ήταν κομβική για ολόκληρη την Αριστερά  και καθόρισε την παραπέρα πορεία  των εκφραστών της!

Εσύ δεν έμεινες ουδέτερος. Προβληματισμένος, προσχωρείς το 1990 στο Ανανεωτικό της τμήμα, που εκφράζεται από τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου.

Στην συνέχεια ακολουθείς αταλάντευτα την πορεία  του χώρου μέχρι σήμερα, με το ενδιαφέρον σου έντονο.

Αν και άρρωστος, ταλαιπωρημένος από τους πόνους, δεν έχασε το χιούμορ σου και την οξύνοιά σου, αφού ως άριστος γιατρός ακτινοδιαγνώστης, μόνος σου διέγνωσες την επάρατο που σε είχε κυκλώσει. Κι ήσουν σίγουρος, από την αρχή,  πως δεν είχες σωτηρία. Γνώριζες πως κάθε μέρα πλησίαζες στον δρόμο προς την Αχερουσία! Και το έλεγες, σαν άκουγες λόγια παρηγοριάς: Αυτή η κατηγορία της πάθησης δεν έχει γιατρειά!

Μέχρι που ήρθε η στιγμή πριν σαράντα μέρες να επιβεβαιωθείς με τραγικό, είναι αλήθεια, τρόπο και να σκορπίσεις την οδύνη, στην οικογένειά σου, αλλά και σε όσους σε γνωρίσαμε!